پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
دعای روز بیستم ماه رمضان به همراه شرح دعا آیت الله مجتهدی و جواد محدثی
دعاهای روزها؛ از ابن عباس روایت کرده اند که پیامبر صلی الله علیه و آله برای هر روز، دعایی ذکر فرموده اند ؛ روز بیستم
اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ أَغْلِقْ عَنِّی فِیهِ أَبْوَابَ النِّیرَانِ
اى خدا در این روز به روى من درهاى بهشت ها بگشا و درهاى آتش دوزخ ببند
وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِتِلاَوَهِ الْقُرْآنِ یَا مُنْزِلَ السَّکِینَهِ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ
و مرا توفیق تلاوت قرآن عطا فرما اى فرود آرنده وقار و سکینه بر دلهاى اهل ایمان.
شرح دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان| آیت الله مجتهدی رحمه الله علیه
اللهم افتح لی فیه ابواب الجنان و اغلق عنی فیه ابواب النیران و وفقنی فیه لتلاوه القرآن یا منزل السکینه فی قلوب المومنین اللهم افتح لی فیه ابواب الجنان
در اینجا منظور از اینکه می گوییم خدایا درهای بهشت را بر روی من بگشای این است که خداوند ما را از گناهانی که در طول عمر خویش انجام داده ایم پاک سازد و حسنات و کارهای نیک ما را افزون سازد؛ چرا که تا انسان گنهکار باشد و از خیرات و حسنات به دور باشد، بهشت بر او حرام خواهد بود و تنها هنگامی دربهای بهشت روی او گشوده می شود که هیچ گناهی بر او نباشد و اینکه می گوییم درهای بهشت را بر روی ما بگشای، به این خاطر است که خداوند به ما عنایت فرماید تا طوری در دنیا زندگی کنیم که بتوانیم در آخرت از هر دری که خواستیم وارد بهشت شویم.
و اغلق عنی فیه ابواب النیران
برای آنکه بفهمیم منظور از «اغلق عنی فیه ابواب النیران» چیست؟ اشاره می کنیم به فرموده خداوند عز و جل در قرآن کریم: «الم یعلموا انه من یحاد الله و رسولا فان له نارجهنم خالدا فیها» (توبه / آیه ۶۴) یعنی «آیا نمی دانند که هر کس با خداوند و رسولش دشمنی نماید، آتش جهنم برای اوست که در آن جاودان خواهد ماند» و با توجه به این آیه شریفه در می یابیم ما در این روز در اصل با این دعا از خداوند می خواهیم ما را جزء کسانی قرار دهد که از دستورات ذات اقدسش و رسول گرامی اش پیروی کنیم چرا که پیروی از خداوند و رسولش برابر با رستگاری در دنیا و آخرت و دوری از آتش دوزخ است.
و وفقنی فیه لتلاوه القرآن یا منزل السکینه فی قلوب؛ و مرا در این روز توفیق تلاوت قرآن عطا فرما ای فرود آورنده وقار و سکینه بر دل های اهل ایمان از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم توصیه هایی در مورد تلاوت قرآن دارند. رسول گرامی اسلام فرمودند: «نوروا بیوتکم بتلاوه القرآن اولا تتخذوها قبورا کما فعلت الیهود و النصاری، صلوا فی لکنائس و البیع و عطلوا بیوتهم فان البیت اذا کثر فیه تلاوه القرآن کثر خیره و انسع اهله و اضاء لاهل السماء کما تصنئی نجوم السماء لاهل الدنیا» (اصول کافی، جلد ۴)
یعنی «خانه های خود را به تلاوت قرآن روشن کنید و آنها را گورستان نکنید چنانچه یهود و نصارا کردند، در کلیساها و عبادتگاه های خود نماز کنند ولی خانه های خویش ار معطل گذارده اند (و در آنها عبادتی انجام ندهند) زیرا که هر گاه در خانه بسیار تلاوت قرآن شود خیر و برکتش زیاد شود» و اهل آن به وسعت رسند و آن خانه برای اهل آسمان درخشندگی دارد چنانچه ستارگان آسمان برای اهل زمین می درخشند و ما نیز می دانیم که هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه مبارک رمضان است؛ چنانچه امام باقر علیه السلام فرمودند: «لکل شی ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان» یعنی «هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ما، ماه مبارک رمضان است» پس با اینحال ما نیز از خداوند در این روز می خواهیم که به ما توفیق عنایت فرماید تا بتوانیم کلام نورانیش را تلاوت کرده و به آن جامه عمل بپوشانیم.
شرح دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان از جواد محدثی
أَللّـهُمَّ افْتَحْ لى فیهِ أَبْوابَ الْجِنانِ وَ أَغْلِقْ عَنّى فیهِ أَبْـوابَ النّـیرانِ وَ وَفِّـقْـنى فـیهِ لِتِـلاوَهِ الـْقُـرْانِ یا مُنْزِلَ السَّکینَهِ فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ.
فرازهای این دعا عبارت است از:
بهشت به «بها»ست، نه به «بهانه»
درهاى جهنّم
در خدمت قرآن بودن
آرام بخش دلها
بهشت به «بها»ست، نه به «بهانه»
بهشت، جاى صالحان و پاکان است،
بهاى بهشت، «عمل صالح» است،
درهاى بهشت، از طریق «تقوا»، «جهاد»، «طاعات» و «صالحات» به روى انسانها گشوده مى گردد.
اگر در دعاى امروز، از خداوند گشایش درهاى بهشت را به روى خودمان درخواست کرده ایم، باید برگ ورود به بهشت را هم فراهم کنیم. جواز ورود به بهشت جاودان، اعمال نیک و طاعتِ خدا، اطاعت از رسول، انجام واجبات، ترک محرّمات، خدمت به مردم و دورى از ستم است.
بهشت جاى هر دیو و دد نیست.
بهشت، خانه ناپاکان آلوده دامن نیست.
بهشت، سراى اقامت گنهکاران پلید نیست.
با بار گنه ز دام جستن نتوان
دژبانى حشر را گذشتن نتوان
روزى است که بى برگ تردّد به بهشت
آن سوى پل صراط رفتن نتوان
بهشت، در مقابل «عمل» است و عمل، برگ تردّد و جواز ورود به بهشت است.
اگر سراى آخرت و خانه بهشت برایمان مهیّا شود، در سایه کارهاى نیکى است که در اجراى فرمان خدا انجام مى دهیم.
سنگ ها، آجرها و مصالح ساختمانى خانه آخرت، و قصرهاى بهشتى از صالحات و حسنات این دنیاى ما، تأمین مى شود.
دنیا، مزرعه آخرت است، «زندگى، زراعت وجودى انسان است، و هر کسى دهقانِ بذر «خویشتن» است».
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کاى نور چشم من، بجز از کِشته، ندروى
جهان برپایه حساب و کتاب است، نه بیهوده.
وقتى که هستى «عبث» نیست و سرانجام بشر، رجعت «الى اللّه » است، پس فرجامى دارد، خوب یا بد، نعمت یا نقمت، بهشت یا دوزخ، سایه سار جنّت، یا شعله هاى سوزان جهنّم خدا.
همسایگى پیامبران و امامان و اولیاء و خوبان، یا همخانگى فراعنه و طواغیت و نِرون ها و شدّادها و جلاّدها و ستمگران تاریخ،
جوار رحمت حق، یا عذاب شدید خدا.
آنچه انسان را به یکى از این دو سرنوشت نیک و بد مى کشد، رعایت یا عدم رعایتِ «باید»ها و «نباید»هایى است که در اسلام، توسّط وحى و از زبان رسول خدا و ائمه اطهار علیه السلام و فقهاى دین و مکتبداران متعهّد بیان شده است.
رسول خدا در «حجّه الوداع»، خطاب به مسلمین فرمود:
«اى مردم!… هرچه که شما را به بهشت نزدیک مى کند و از آتش، دور مى سازد من شما را به آن فرمان دادم، و آنچه که شما را از بهشت دور کرده و به آتش نزدیک مى کند، شما را از آن نهى کردم…»
و… چه راهنمایى بهتر از قرآن، در این زمینه!
پس راه ورود به بهشت را هم از قرآن کریم بیاموزیم.
درهاى جهنّم
با ملاحظه آیات قرآن، و بررسى آیاتى که براى جمعیّت ها و افرادى وعده آتش مى دهد، مى توان پى برد که «درهاى جهنّم» کدام است…[۱]
وعده هاى آتش در قرآن براى افراد زیر بیان شده است:
کافران، تکذیب کنندگان آیات خدا، مستکبرین، زراندوزان که انفاق نمى کنند، ستمگران، منافقین، مشرکین، و… کسانى دیگر.
همچنین در آیات، بهشت را براى کسانى همچون: «صابرین»، «متّقین»، «عمل کنندگان»، «شهیدان»، «توکل کنندگان» و «مطیعان خدا و رسول» و… بیان کرده است.
براى بسته شدن درهاى جهنّم به روى خود، باید از «کفر» و «استکبار» و «زراندوزى» و «احتکار» و «گرانفروشى» و «تکذیب آیات و انبیاء»، دورى کرد.
هرگناه، درى به دوزخ است، و هر طاعت، بابى به سوى بهشت برین.
پس… اى خدا! جنّت به «بها» مى دهى، نه به «بهانه».
گنهکاران و شرک آلودگان و ظالمین را به دوزخ مى فرستى.
آتش دوزخ، فراورده اى است از اعمال خود ما… عذاب جهنّم همه دستاورد عصیانها و نافرمانیهاى بندگان است…«بِما کَسَبَتْ اَیدیهِم» است.
در خدمت قرآن بودن
در حدیث نبوى است:
«نَوِّرُوا بُیُوتَکُم بِتِلاوَهِ القُرآن»…[۲]
خانه هاى خود را با تلاوت وقرائت قرآن، روشن کنید.
قرآن، پیام آسمانى توحید و مرامنامه عملى یک مسلمان است،
مجموعه سخنان خداوند و وحى الهى است،
دستورالعمل امّت اسلامى و قانون زندگى و اندیشه، کتاب علم و فقه و فکر، کتاب بشارت و انذار، کتاب جهاد و اجتهاد است.
قصّه آموزنده و عبرت انگیز دارد،
شفاى دلها وفروغ جانهاوروشنى بخش اندیشه هاست،
کتاب الهام و اشراق و معرفت و شناخت است،
پیام همیشه زنده آسمانى و سروش جاویدان و مشعل حیاتبخش است،
باید آن را خواند، فهمید و عمل کرد و بر سرگذاشت و نصب العین قرار داد.
اگر دلداده اهل وفایى
گر از اهل صفاى مصطفایى
اگر صبح و مسا جویاى فیضى
اگرهمدل، اگر همراز مایى
بیا تا روز و شب قرآن بخوانیم
که دل گیرد ز نورش روشنایى
صداى بال جبریل است گویا
تلاوتهاى آیات خدایى[۳]
در حدیث است:
اگرمى خواهید خداوند با شما سخن بگوید، قرآن تلاوت کنید، و اگر مى خواهید شما با خدا گفتگو کنید، نماز بخوانید.
اداى نماز و تلاوت قرآن، نقش رابط بین خالق و مخلوق و عبد و مولى را ایفا مى کند. جفاى به قرآن است اگر روزها بر ما بگذرد و ما این کتاب مقدس را پیش چشم خود نگشاییم و گوش جان به پند خـدایى آن ندهیم. در ماه رمضان که توصیه به تلاوت قرآن شده، باید بر قرآن خوانى خود بیفزاییم.[۴]
به قرآن ستم کرده ایم اگر در «رمضان» که بهار قرآن است، با قرآن انس کمترى داشته و به سراغش نرویم.
باید در خدمت قرآن بود و تا مى توان قرآن خواند.[۵]
قرآن، کتاب همیشه است ، کتاب همه جا و کتاب همه است ،هرکس به فراخور استعدادش، به قدر ظرفیّتش، به اندازه کشش ذهنى و قدرت درک و فهمش از این «پیام» بهره مى گیرد.
قرآن، ـ بفرموده امام صادق علیه السلام ـ «همیشه شاداب و زنده است و نزد هر قومى با طراوت است، زیرا براى قوم خاص و نسل معیّن و زمان خاصّى قرار داده نشده بلکه کتاب همه و همیشه است و تا قیامت، شاداب و زنده است…»[۶]
پس باید از خدا توفیق «تلاوت» آن را در این ماه خواست، تا فاصله ما از قرآن، کمتر شود و در ماه رمضان که بهار قرآن است،[۷] دل و جان بهارى شود.
آرام بخش دلها
نیایش و نیازمان را با خدایى مطرح کرده ایم که در دلهاى مؤمنین، آرامش و وقار را نازل مى کند.
دلى که به یاد خدا باشد، از «اطمینان» و «سکون» برخوردار است،
قلبى که با نور حق روشن شده باشد، از اضطراب و وحشت و نگرانى و ترس و یأس، دور است.
اضطراب هاى درونى، از ابهام آینده است، از نامعلومى وضعیّت، از بلاتکلیفى، از سر درگمى، از «شکّ» و «دیرباورى» است.
امّا مؤمن، به خاطر ایمان، و صدق و اخلاصش، داراى «یقین» است.
«یقین» هم آرام بخش است. «ایمان» هم، اطمینان مى آورد.
و «عقیده توحیدى» مایه سکینه و وقار است. خداوند، این آرامش را در دل مؤمنین فرود مى آورد: «هُوَ الَّذى اَنزَلَ السَّکینَهَ فى قُلُوبِ المُؤمِنینَ…»[۸]
از خدا بخواهیم آن دریا دلى را، آن آرامش خاطر و یقین و «سکون» را.
پی نوشت:
[۱] ـ قرآن براى دوزخ هفت در بیان مى کند که بخشى از دوزخیان سهم هریک از آن درهایند: «لَها سَبعَهُ أبوابٍ لِکُلِّ بابٍ مِنهُم جُزءٌ مَقسُومٌ»
حجر، آیه ۴۴٫
[۲] ـ بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۲۰۰٫
[۳] ـ برگ و بار، جواد محدثى، ص ۲۳۶٫
[۴] ـ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: أکِثروا فیه من تلاوه القرآن شهراللّه ، ص ۱۹۲٫
[۵] ـ فَاقرؤا ماتیسّر مِن القرآن مزّمل، آیه ۲۰٫
[۶] ـ اِنّ اللّه تبارک و تعالى لم یجعله لزمانِ دونَ زمانٍ ولا لِناسٍ دونَ ناسٍ، فهو فى کلّ زمانٍ جدیدٌ و عندَ کّل قومٍ غَضٌّ الى یوم القیامه جامع الاخبار و الاثار، ج ۱ ص ۱۶۹٫
[۷] ـ لِکّل شى ءٍ ربیعٌ و رَبیعُ القرآنِ شهرُ رمضان امام باقر علیه السلام،کافى۲/۶۳۰٫
[۸] ـ فتح، آیه ۴٫
منبع: سینای نیاز؛ جواد محدثی
دعاهای هر روز ماه مبارک رمضان
پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان
بازدیدها: 0
