رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

 در عشق، چرا به جان و تن فكر كنيم؟       
  تا اوست، چرا به خويشتن فكر كنيم؟
  گل كرد حماسه حسينى، تا ما    
 يك لحظه به غربت حسن فكر كنيم‏

 رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

غريبِ خانه!
همصحبت نانجيب بودن، سخت‏ست
 در شهرِ پر از فريب بودن، سخت‏ست‏
 آن روز به گوش كوفه مى ‏گفت حسين:
  در خانه غريب بودن، سخت‏ست!
 (مژگان محمّدى تلّ سرخى)
اى طاقت سبز!
 چشمت به پرنده‏ها، بهارى بخشيد
  شور دل تازه‏يى، قرارى بخشيد
 قربان جگرْ پاره‏ات اى طاقت سبز!
  نام تو به صبر، اعتبارى بخشيد
 (حيدر منصورى)
تابوت شكست!
آن روز ز سنگ كينه، تابوت شكست
 در همهمه مدينه، تابوت شكست‏
 دلها همه، سنگى شده بود و از بس
 زد سنگِ تو را به سينه تابوت، شكست!
 (محمّد على مجاهدى (پروانه))
از غدير تا عاشورا
هرچند كه مضمون غريبت تنهاست
  نام تو، سرود موجْ موج درياست‏
  بالى ز على ‏ست با تو، بالى ز حسين
 پرواز تو، از غدير تا عاشوراست‏
 (مهران رفعتى)
 هفتاد و دو بار كربلا!
در خانه، غريبْ آشنا بود حسن
لبْ تشنه يك جرعه وفا بود، حسن‏
آن شب كه تمام زهر را، مى‏نوشيد
هفتاد و دو بار كربلا بود، حسن!
 (مژگان محمّدى تلّ سرخى)
غربت‏
 در عشق، چرا به جان و تن فكر كنيم؟
  تا اوست، چرا به خويشتن فكر كنيم؟
  گل كرد حماسه حسينى، تا ما
 يك لحظه به غربت حسن فكر كنيم‏
 (محمود سنجرى)
سردار غربت!
 اى صبر! امام دوّم ما بودى
 سردار غريب و، مرد تنها بودى‏
 سوگند به پارهْ پاره‏هاى جگرت
 مظلوم‏تر از حسينِ زهرا بودى‏
 (هاشم كرونى)
كوثر در آتش!
 از خون جگر، لاله احمر مى‏ سوخت
 در آتش غم، سينه كوثر مى ‏سوخت!
آتش به دل تمام هستى مى‏زد
زهرى كه تن تو را، سراسر مى‏ سوخت!
 (حسن كرمى)
كربلاى ديگر!
 دل، غرق نگاهِ آشناى حسن‏ست
  مبهوتِ خدا خدا خداى حسن‏ست‏
 نفرين به كسى كه گفت او سازش كرد!
اين صلح كه نيست، كربلاى حسن‏ست!
 (هاشم كرونى)
محرم نامحرم!
تنها نه ز دشمن، همه دم مى‏ ناليد
از هم نفسانِ همقدم، مى‏ ناليد
 آن سروْ قد، از مَحرم نامحرم خويش
چون قُمرىِ فصلِ درد و غم، مى‏ ناليد!
 (احد ده ‏بزرگى)

بازدیدها: 124

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *