رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

 در عشق، چرا به جان و تن فکر کنیم؟       
  تا اوست، چرا به خویشتن فکر کنیم؟
  گل کرد حماسه حسینى، تا ما    
 یک لحظه به غربت حسن فکر کنیم‏

 رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

رباعی های شهادت امام حسن علیه السلام

غریبِ خانه!
همصحبت نانجیب بودن، سخت‏ست
 در شهرِ پر از فریب بودن، سخت‏ست‏
 آن روز به گوش کوفه مى ‏گفت حسین:
  در خانه غریب بودن، سخت‏ست!
 (مژگان محمّدى تلّ سرخى)
اى طاقت سبز!
 چشمت به پرنده‏ها، بهارى بخشید
  شور دل تازه‏یى، قرارى بخشید
 قربان جگرْ پاره‏ات اى طاقت سبز!
  نام تو به صبر، اعتبارى بخشید
 (حیدر منصورى)
تابوت شکست!
آن روز ز سنگ کینه، تابوت شکست
 در همهمه مدینه، تابوت شکست‏
 دلها همه، سنگى شده بود و از بس
 زد سنگِ تو را به سینه تابوت، شکست!
 (محمّد على مجاهدى (پروانه))
از غدیر تا عاشورا
هرچند که مضمون غریبت تنهاست
  نام تو، سرود موجْ موج دریاست‏
  بالى ز على ‏ست با تو، بالى ز حسین
 پرواز تو، از غدیر تا عاشوراست‏
 (مهران رفعتى)
 هفتاد و دو بار کربلا!
در خانه، غریبْ آشنا بود حسن
لبْ تشنه یک جرعه وفا بود، حسن‏
آن شب که تمام زهر را، مى‏نوشید
هفتاد و دو بار کربلا بود، حسن!
 (مژگان محمّدى تلّ سرخى)
غربت‏
 در عشق، چرا به جان و تن فکر کنیم؟
  تا اوست، چرا به خویشتن فکر کنیم؟
  گل کرد حماسه حسینى، تا ما
 یک لحظه به غربت حسن فکر کنیم‏
 (محمود سنجرى)
سردار غربت!
 اى صبر! امام دوّم ما بودى
 سردار غریب و، مرد تنها بودى‏
 سوگند به پارهْ پاره‏هاى جگرت
 مظلوم‏تر از حسینِ زهرا بودى‏
 (هاشم کرونى)
کوثر در آتش!
 از خون جگر، لاله احمر مى‏ سوخت
 در آتش غم، سینه کوثر مى ‏سوخت!
آتش به دل تمام هستى مى‏زد
زهرى که تن تو را، سراسر مى‏ سوخت!
 (حسن کرمى)
کربلاى دیگر!
 دل، غرق نگاهِ آشناى حسن‏ست
  مبهوتِ خدا خدا خداى حسن‏ست‏
 نفرین به کسى که گفت او سازش کرد!
این صلح که نیست، کربلاى حسن‏ست!
 (هاشم کرونى)
محرم نامحرم!
تنها نه ز دشمن، همه دم مى‏ نالید
از هم نفسانِ همقدم، مى‏ نالید
 آن سروْ قد، از مَحرم نامحرم خویش
چون قُمرىِ فصلِ درد و غم، مى‏ نالید!
 (احد ده ‏بزرگى)

بازدیدها: 124

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *