تعدادتان زیاد شد ، اجاره ات را کم می کنم …

خيـاط بـود، توی خانهاش خياطی  میكرد، به هيچ چيز دنيا  دلبسـتگی نداشـت ،هـر چـه داشـت را برای خدا خرج  میكرد، شـيخ بـدون اينكه به مکتبـی برود ،پـا جـای پـای بزرگانی گذاشـت كـه عرفـان را  به خوبـی  می شـناختند؛ رجبعلی نکوگويـان معـروف بـه «شـيخ رجبعلی خياط». شـيخ، مسـتأجری داشـت كه ماهـی 20 تومـان بـه او اجـاره مـی داد، اوضـاع اقتصـادی جامعـه اصـلاً خوب نبـود، شـيخ خودش هم بـا درآمد خياطی  به سـختی روزگار  میگذراند. مسـتأجر صاحـب فرزنـد شـد، نـوزاد را پيش شـيخ آوردنـد. در گوش راسـت نـوزاد اذان و در گـوش چـپ اقامـه گفت و برايـش دعا كرد. خواسـتند بروند كه شـيخ گفت «  داداش جـون! فرزنـددار شـدی خرجت بالاتر رفته، از اين مـاه  به جای 20 تومان 18 تومـان اجاره بده ،2 تومانشـم واسـه فرزندت خرج كن، ايـن 20  تومان رو هم بگيـر،  اجاره ماه  گذشـته ایكه بهـم دادی، هديه من باشـه برای قدم نـوزادت.»

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام