حضور مدافعان حرم در سوریه از چند منظر

حضور رزمندگان مدافع حرم در خاک یک کشور خارجی همواره با تردیدها و سؤالاتی همراه بوده که گاه ارزش‌های این حضور را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. در این نوشتار به بررسی اجمالی این حضور از چند منظر خواهیم پرداخت.

از منظر عقل و منطق دفاعی

در هر نقطه‌ای از این کره خاکی جنگ یا تجاوزی اتفاق بیفتد، مردم آن کشور برای حفظ تمامیت ارضی کشورشان، جان و ناموس خود، به دفاع برمی‌خیزند و تمام هدف خود را دفاع از همین سرزمین قرار می‌دهند.

حال اگر مردم کشوری بدانند دشمنی هست که در موقعیتی دورتر قرار دارد و در حال کشتار افراد دیگر کشورهاست و اگر آن کشور را اشغال کند نوبت به کشور آنها می‌رسد چه کاری باید انجام دهند؟ آیا باید همینطور دست روی دست بگذارند تا دشمن به مرزهای کشورشان برسد بعد شروع به دفاع بکنند؟

عقل سلیم هیچ انسانی این را نمی‌پذیرد که دشمن تا حد امکان نزدیک شود و بعد به مبارزه بپردازد، بلکه باید در دورترین مکان از مرزهای کشور خود که مقدور است به دفاع و مبارزه دست بزنند.

در بعد مسائل استراتژیک هم این بحث مورد قبول است. در جریان سوریه و اینکه اشخاصی از ایران برای جنگ با افراد تکفیری به آنجا رفته‌اند، این موضوع مطرح است که جلوی آنها را باید آنجا گرفت تا به مرزهای سرزمینی ما نرسند. کلام رهبری انقلاب که فرمودند اگر مدافعان حرم در سوریه نبودند ما باید در کرمانشاه و همدان با آنها می‌جنگیدیم ناظر به همین موضوع است.

از منظر انسانی

در نهاد هر انسانی، بدون در نظر گرفتن اعتقادات، دین و مذهبی که به آن پایبند است، روحیه و خصلت نوع دوستی وجود دارد و اگر شخصی را در حال رنج و سختی و ظلم ببیند، این خصلت فطری او، نمی‌تواند آن شخص را بی‌تفاوت بگذارد، به همین خاطر او متألم می‌شود و از درد و رنج دیگران رنجور و ناراحت می‌شود و درصدد این برمی‌آید که این رنج و ظلم را از او دور کند.

حال اگر عده‌ای از انسان‌ها را ببینیم که بالاترین ظلم‌ها را به آنها می‌کنند و آنها را به بدترین روش‌ها می‌کشند و حتی به زنان و بچه‌های کوچک و شیرخواره هم رحم نمی‌کنند، آیا انسانی وجود دارد که بی‌تفاوت از این موضوع عبور کند و بگوید به من چه ارتباطی دارد. خیر ذات و فطرت هیچ انسانی این را نمی‌پذیرد و هرکسی با وجود شرایطی که وجو دارد در فکر کمک به این افراد است.

گروهی با کمک مالی، گروهی با دعا، گروهی با روشنگری از این موضوع و عده‌ای نیز پا را فراتر گذاشته و خود شخصاً برای دفاع از‌ انسان‌ها به پا می‌خیزند.

از منظر دین و مذهب

همه ادیان و مذاهب الهی دفاع از مظلوم را واجب می‌دانند، حتی مکاتب غیر‌الهی هم این موضوع را سفارش می‌کنند. این مظلوم از هر دین و آئینی می‌خواهد باشد مسیحی یا مسلمان، شیعه یا سنی و….. لذا اگر در هر گوشه‌ای از عالم افرادی مورد ظلم و ستم و تعدی قرار گیرند، افرادی که توانایی دارند با در نظر گرفتن شرایط باید برای دفاع از آنها همت بگمارند.

چنانکه امیرالمومنین علی (علیه السلام) در مورد زن مسلمان و زن یهودی که به آنها ظلم و تعدی شده بود و جواهرات آنها را غارت کردند و هیچ کدام از اهل آنجا به دفاع از این افراد برنخاستند، فرمودند: «و انسان اگر از درد  این غصه بمیرد حق دارد». چرا از خود دفاع نکردید. در موردی که این ظلم و ستم به آبرو و ارض مسلمانان باشد این موضوع شدت و وجوب بیشتری دارد و نباید بی‌تفاوت از کنار آن گذشت.

از منظر مقدسات دینی

همینطور که دفاع از آبرو و جان و مال مسلمین واجب است، دفاع از مقدسات مسلمین که همان اعتقادات و مظاهر آنها است واجب است، لذا حرم اهل بیت پیامبر و ائمه معصومین(علیه السلام) از مقدسات همه مسلمین است و دفاع از آنها واجب و یک فریضه مهم است.

مدافعان حرم را که در سوریه و مکان‌های دیگری برای دفاع از اسلام و مسلمین و حریم اهل بیت جان خود را کف دست گرفته‌اند و خود را برای خدمت به اسلام فدا کرده‌اند باید مورد تحسین قرار داد.

آنهایی که گلایه می‌کنند و اشکال می‌گیرند که چرا باید افرادی از ایران برای دفاع از سوریه به آنجا بروند، بدانند که از این چند نگاه باید این کار انجام شود. عقل، انسانیت، دین و مقدسات مذهبی این موضوع را تأیید می‌کند.

منبع: دفاع مقدس