بازخوانی قانون اساسی در آستانه انتخابات

فصل پنجم- حق حاکمیت ملت و قوای ناشی از آن

اصل 56

پنجاه و ششم

حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است. هیچکس نمی تواند این حق الاهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خداداد را از طرفی که در اصول بعد می آید اعمال می کند.

اصل 57

پنجاه و هفتم اصلاحی 1368[1]

قوای حاکم در جمهوری اسلامی ایران عبارتند از: قوّه مقننه، قوّه مجریه و قوّه قضائیه که زیر نظر ولایت مطلقه امر و امامت امت بر طبق اصول آینده این قانون اعمال می گردند. این قوا مستقل از یکدیگرند.

اصل 58

پنجاه و هشتم اصلاحی 1368

اعمال قوّه مقننه از طریق مجلس شورای اسلامی[2]است که از نمایندگان منتخب مردم تشکیل می شود و مصوبات آن پس از طی مراحلی که در اصول بعد می آید برای اجراء به قوّه مجریه و قضائیه ابلاغ می گردد.

اصل 59

پنجاه و نهم

در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوّه مقننه از راه همه پرسی و مراجعه مستقیم به آراء مردم صورت گیرد. درخواست مراجعه به آراء عمومی باید به تصویب دوسوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.

اصل 60

شصتم اصلاحی 1368[3]

اعمال قوّه مجریه جز در اموری که در این قانون مستقیما بر عهده رهبری گذارده شده، از طریق رئیس جمهور و وزراء است.

اصل 61

شصت و یکم

اعمال قوّه قضائیه به وسیله دادگاه های دادگستری است که باید طبق موازین اسلامی تشکیل شود و به حل و فصل دعاوی و حفظ حقوق عمومی و گسترش و اجراء عدالت و اقامه حدود الاهی بپردازد.

پی نوشت ها:

[1]اصل سابق: اصل پنجاه و هفتم: قوای حاکم در جمهوری اسلامی ایران عبارتند از: قوه مقننه، قوّه مجریه و قوّه قضائیه که زیر نظر ولایت امر و امامت امت، بر طبق اصول آینده این قانون اعمال می گردند. این قوا مستقل از یکدیگرند و ارتباط میان آنها به وسیله رئیس جمهور برقرار می گردد.

[2]در اصل سابق به جای مجلس شورای اسلامی،« مجلس شورای ملی» آمده بود.

[3]اصل سابق: اصل شصتم: اعمال قوّه مجریه جز در اموری که در این قانون مستقیما بر عهده رهبری گذارده شده، از طریق رئیس جمهور و نخست وزیر و وزراء است.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام