چگونه یهودیان تابوت عهد را از دست دادند؟

صهیونیست‌ها با استناد به تورات، مدعی مالکیت فلسطین هستند. مطالعه تورات نشان می‌دهد که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم(ع) عطا فرمود و به او تأکید کرد که نسل او باید موحد باشند وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد فرمود. این شرط به وسیلۀ حضرت موسی(ع) نیز مؤکد شد و خدای حکیم در این خصوص از یهود پیمان محکمی گرفت. اما این شرط رعایت نشد و خداوند دو نوبت بنی‌اسرائیل را از فلسطین تبعید فرمود و در نوبت سوم آنها را برای همیشه نفی بلد کرد. بنی‌اسرائیل نخستین مرتبه در زمان یوسف(ع) به مصر تبعید شدند و تا چهار نسل در آنجا ماندند تا وقتی که خداوند به واسطۀ حضرت موسی(ع) آنها را به فلسطین باز آورد. نوبت دوم تبعید یهود، در سال 586 قبل از میلاد به بابل بود البته بعد از آنکه بخت النصر اورشلیم را فتح کرد و معبد سلیمان را تخریب نمود. و نهایتاً در سال هفتاد میلادی، چهل سال بعد از آنکه حضرت عیسی(ع) با یهودیان اتمام حجّت کرد، بلای بزرگ خداوند به توسط رومیان بر این قوم نازل گشت و یهودیان برای ابد از فلسطین اخراج شدند. تنها راه بازگشت یهود به فلسطین آن است که توبه کنند و از راه پدران خود بازگشت نمایند. این موضوع از آیه هشتم سوره إسراء استنباط می‌شود (عَسىَ‏ رَبُّكُم‏ أَن يَرْحَمَكُم وَ إنْ عُدتُم عُدْنَا).

یهودیان بهتر از هر کس دیگر، به این حقایق واقفند و برای همین است که تا هجده قرن بعد از اخراجشان از فلسطین برای بازگشت به آن زمین مقدس اقدامی نکردند. اما بدعت گذاران یهود در اواخر قرن 19 مدعی مالکیت فلسطین بر اساس تورات شدند. این سلسله مقالات، سعی دارد با زبانی ساده این ادعای صهیونیست‌ها را بررسی کند.

********

 

همانطور که در قسمت قبل گفتیم، یهودیان به دلیل گناهانشان به عقوبت خداوند دچار شدند، همانطور که در موسی(ع) و انبیاء در این خصوص پیشگویی کرده و تحذیر داده بودند. بدین ترتیب بخت النصر در سال 586 قبل از میلاد به اورشلیم حمله کرد و این شهر را ویران نمود؛ معبد سلیمان را به آتش کشید و بسیاری از یهود را از دم تیغ گذرانید و الباقی آنها را اسیر گرفت و به بابل برد.

 

تابوت عهد

مهم‌ترین و گران‌بهاترین شیئی که در اندرونی معبد سلیمان نگاه داشته می‌شد، «تابوت عهد» بود یعنی همان توراتی که حضرت موسی(ع) به نزد علمای این قوم به ودیعت نهاد. این تابوت در اندرونیِ محراب معبد در مکانی به نام قدسُ الاقداس نگاه داشته می‌شد، جایی که کاهنان برگزیده فقط یک نوبت در سال بدانجا وارد می‌شدند.[1] تابوت عهد همچون قلب تپندۀ معبد بود و معبد دوم یهود این «قلب» را فاقد بود. از سال 586 تاکنون، درست 2600 سال می‌گذرد و در این مدت، از تابوت عهد (الواح‌ تورات)‌ خبری نیست. یهودیان، این مهم‌ترین و گران بهاءترین شیء جهان را که معجزه مسلّم خداوند است، از دست دادند. لذا توراتی که یهودیان اکنون به آن استناد می‌کنند، بدون سند است. (راقم البته قصد ندارد تا به نفی کامل تورات حالیه بپردازد. چرا که به لطف خداوند، حقیقت از این تورات محو نشده است. لهذا همانطور که در قسمت اول از این مقاله استدلال شد همین تورات کنونی یهود برای اثبات حقایق، کافی است).

از دست دادن تابوت عهد، يكي از عقوبت‌هاي مهم یهود بود که پيش‌تر توسط حضرت ارمياء(ع) بدیشان اخطار شده بود. طبق این پیشگویی، خداوند بعد از اسارت دوم یهود (= اسارت بابلی) آنها را امداد می‌کند تا بارور و کثیر شوند (إسراء/ 6)[2] لکن تابوت عهد را بار دیگر به آنها نخواهد داد:

و خداوند می‌گوید که چون در زمین افزوده و بارور شوید در آن ایام بار دیگر تابوت عهد یهوه را به زبان نخواهند آورد و آن به خاطر ایشان نخواهد آمد و آن را ذکر نخواهند کرد و آن را زیارت نخواهند نمود و بار دیگر ساخته نخواهد شد. (ارمياء 3/ 16).

 

ذكر اهميت تابوت عهد كه به «صندوق سكينه» یا «تابوت شهادت» (سفر خروج 30/ 26) نيز مسمّي گشته، گفتاري جداگانه مي‌طلبد. لکن در اینجا ناگزیر از ذکر اشاراتی هستیم. تابوت عهد را فرشتگان خدا، حمل و محافظت مي‌كردند (عهد عتيق: 1سموئيل 4/ 4 ـ قرآن: بقره/ 248). هيچ انساني بجز كاهنان تقديس‌شده، حق نداشت حتی به چوب این تابوت دست بزند (خروج 30/ 29) تا چه رسد به رؤيت یا لمس تورات درونش. و خداوند از طريق حضرت موسي(ع) به بني‌اسرائيل آموخت كه جنس تابوت و اندازه‌هاي آن و شكل ساختن و طریقۀ حمل و نقلش چگونه باید باشد:

و تابوتی‌ از چوب‌ شطیم‌ بسازند كه‌ طولش‌ دو ذراع‌ و نیم‌، و عرضش‌ یك‌ ذراع‌ و نیم‌ و بلندیش‌ یك‌ ذراع‌ و نیم‌ باشد. و آن‌ را به‌ طلای‌ خالص‌ بپوشان‌. آن‌ را از درون‌ و بیرون‌ بپوشان‌، و بر زبرش‌ به‌ هر طرف‌، تاجی‌ زرین‌ بساز. و برایش‌ چهار حلقۀ زرین‌ بریز، و آنها را بر چهار قائمه‌اش‌ بگذار، دو حلقه‌ بر یك‌ طرفش‌ و دو حلقه‌ بر طرف‌ دیگر. و دو عصا از چوب‌ شطیم‌ بساز، و آنها را به‌ طلا بپوشان‌. و آن‌ عصاها را در حلقه‌هایی‌ كه‌ بر طرفین‌ تابوت‌ باشد بگذران‌، تا تابوت‌ را به‌ آنها بردارند. و عصاها در حلقه‌های‌ تابوت‌ بماند و از آنها برداشته‌ نشود. و آن‌ شهادتی‌ را كه‌ به‌ تو می‌دهم‌ [تورات]، در تابوت‌ بگذار (خروج 25/ 10 تا 16).

اینکه جزئیات ساخت تابوت عهد از سوی خداوند بیان شده است نشاندهندۀ اهمیت این موضوع است. یکی از علل آن می‌تواند این باشد که یهودیان و خصوصاً علمای آنها، همواره نمونه‌اي از جلال خداوند را در منظر خود داشته باشند (1سموئيل 4/ 22).

يهود پيش از حمله بخت‌النصر نيز تابوت عهد را از دست داده بودند. در جنگي كه ميان ايشان و ساكنان قبلی فلسطين در حدود سيصد سال بعد از حضرت موسي(ع) در شهر افيق درگرفت، تابوت به دست دشمنانشان افتاد. آنها تابوت را به شهرشان «اشدود» بردند و همان زمان بود که بلاياي عظيمي بر آن ديار رخ نمود؛ بت‌هايشان سقوط كرد و جمعي از مردمان بيت‌شمس كه به درون تابوت نظر انداخته بودند مردند. نهايتاً دشمنان یهود پس از هفت ماه، تابوت عهد را بر عرابه‌اي نهاده به سمت بني‌اسرائيل روانه كردند (1سموئيل، باب 4). در حواشی حکومت طالوت (شائول)، قرآن مجید به این واقعه اشاره‌ای کرده است (بقره/ 247 و 248).

[داوود تابوت را به اورشلیم باز می‌گرداند]

چندین سال بعد، حضرت داوود(ع) تابوت را به اورشليم برد و آنجا را پایتخت خود کرد. در مسير حمل و نقل، مردي به نام عُزّه، دست بر تابوت دراز نموده آن را لمس کرد که خداوند سبحان عقوبتش فرمود و فوراً بمرد (2سموئيل 6/ 6 و 7). بعد از رحلت داوود(ع) پسرش سليمان(ع) معبد خداوند (هيكل) را ساخت و سپس تابوت را در قدس الاقداس قرار داد و تا ويراني معبد به دست بخت ‌النصر در آنجا مي‌بود. و از آن پس كسي از تابوت عهد خبر ندارد.

در کتاب دوم باروک (متعلق به قانون سریانی) که از متون غیررسمی عهد عتیق (سود آپوکریفا) است آمده که این بخت النصر نبود که اورشلیم و معبد سلیمان را ویران کرد بلکه خداوند فرشتگان خود را فرستاد و دیوارهای شهر را فرو ریخته و گنجینه‌های آن را در جایی پنهان کردند.[3]

در هالیوود چند فیلم در خصوص جست‌وجو از تابوت عهد ساخته شده است:

1. مهاجمان صندوقچه گمشده/ استیون اسپیلبرگ (1981)، با بازی هریسون فورد

2. گنجینۀ ملی/ جان ترتلتاب (2004)، با بازی نیکلاس کیج

[حمل کردن تابوت عهد توسط لاویان در زمان جنگ اریحه ـ نقاشی قرن هجدهم]

 

تابوت عهد در نزد امام زمان(عج) است

علت اصلی حفاری‌های اخیر صهیونیست‌ها در ذیل مسجد الاقصی پیدا کردن تابوت عهد است. آنها گمان دارند که تابوت در جایی از شهر قدس، مخفی شده و خاک می‌خورد! در حالیکه پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) بارها اظهار کرده‌اند که تابوت عهد موسی(ع) در نزد این خاندان مبارک است. مثلاً در کتابالارشاد نوشته شیخ مفید نقل است که امام صادق(ع) در وقتی که علیه امامان دروغین زیدیه، احتجاج می‌کرد اینچنین فرمود:

همانا نزد من است شمشير رسول خدا (ص)، و همانا پيش من است پرچم و جوشن‏ و خود و زره پيغمبر (ص) اگر اينان راست مي‌گويند نشانه‏اى كه در زره پيغمبر (ص) است چيست؟ همانا پرچم ظفر بخش رسول خدا (ص) نزد من است، و همانا الواح موسى و عصايش نزد من است، همانا انگشتر سليمان بن داود نزد من است، همانا پيش من است آن طشتى كه موسى در آن قربانى مي‌كرد، همانا نزد من است آن نامى كه رسول خدا (ص) هر گاه آن نام را ميان مسلمانان و مشركين (در جنگ) مي‌نهاد هيچ چوبه تيرى از مشركان به مسلمانان نمي‌رسيد، و همانا نزد من است همان نمونه (يعنى اسلحه‏هاى پيغمبران گذشته) كه فرشتگان آوردند، و داستان اسلحه در ميان ما همانند تابوت است در ميان بنى‌اسرائيل كه بر در هر خاندانى كه تابوت در آن بود نبوت در همان خاندان بود، و به هر كس از ما كه اسلحه به او برسد امامت به او داده شود، و همانا پدرم زره رسول خدا (ص) را پوشيد دامنش اندكى به زمين مي‌كشيد، و من نيز آن را پوشيدم همچنان بود، و قائم ما كسى است كه چون آن را بپوشيد به اندازه قامتش باشد ان شاء الله (شیخ مفید، الارشاد، ترجمه رسولی محلاتی، ج 2، ص 181 و 182).

همانا نزد ما است جفر احمر (سرخ) و جفر ابيض (سفيد) و مصحف فاطمه عليها السّلام، و همانا در پيش ما است جامعه كه در آن است آنچه مردم بدان محتاجند. (پس شرح و توضيح اين سخنان را از آن حضرت پرسيدند.) فرمود: اما «غابر» علم به آينده است، و اما «مزبور» علم به گذشته است، و اما افتادن در دل‌ها آن الهام است، و اما تأثير در گوش پس آن سخن گفتن فرشتگان است كه سخن ايشان را مى‏شنويم و خودشان را نمى‏بينيم، و اما جفر سرخ آن ظرفى است كه در آن است اسلحه رسول خدا، و بيرون نخواهد آمد تا قائم ما خانواده بپا خيزد، و اما جفر سفيد آن ظرفى است كه در آن است تورات موسى و انجيل عيسى و زبور داود و كتاب‌هاى پيشين خدا، و اما مصحف فاطمه عليها السّلام پس در آن است آنچه از اين پس پيش آيد و نام هر سلطانى كه تا روز قيامت سلطنت كند. و اما جامعه، پس آن طوماري است به درازى هفتاد ذراع كه رسول خدا (ص) آن را از دو لب مبارك خود املاء فرموده و على بن ابى‌طالب عليه السلام به دست خود آن را نوشته، در آن است به خدا همه آنچه مردم تا روز قيامت بدان محتاجند، تا اينكه حكم جريمه خراش و زدن يك تازيانه و نصف تازيانه نيز در آن موجود است (همان، صص 180).

حضرت امام حسین(ع) طبق زیارت وارث از موسی(ع) ارث برده است. این میراث از طریق حضرت رسول اکرم(ص) و حضرت امیرالمؤمنین(ع) به آن حضرت رسیده است:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ الله السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيِّ الله‏.

ما مسلمانان عقیده داریم که برهان حضرت مهدی(عج) برای قوم يهود، آوردن تابوت عهد خواهد بود و حجّت او بر مسیحیان، خود شخصِ عیسی(ع) است که به یاری آن حضرت، کمر خواهد بست.برهان تابوت عهد، در تاریخ یهود سابقه دارد. در زمان سموئيل نبي(ع) يهودیان تابوت را در جنگی از دست داده بودند (اول سموئيل 4/ 11) و از مكانش خبر نداشتند. در این زمان حضرت سموئيل(ع) به اصرار یهود پذیرفت تا پادشاهی برای ایشان منصوب کند. او طالوت (شائول) را به حکمرانی نصب کرد اما یهودیان او را نمی‌پذیرفتند تا اینکه سموئیل به آنها خبر داد که نشانۀ آنکه خداوند، طالوت را بر شما ریاست داده آن است که تابوت عهد به سوی شما برمی‌گردد. خداوند در قرآن کریم از این موضوع خبر داده است:

پيغمبرشان به آنها گفت: خدا طالوت را پادشاه شما كرد. گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهى باشد؟ ما سزاوارتر از او به پادشاهى هستيم و او را دارايى چندانى نداده‏اند. گفت: خدا او را بر شما برگزيده است و به دانش و توان او بيفزوده است، و خدا پادشاهيش را به هر كه خواهد دهد كه خدا دربرگيرنده و داناست. پيغمبرشان گفت كه نشان پادشاهى او اين است كه تابوتى كه سكينه پروردگارتان و باقى ميراث خاندان موسى و خاندان هارون در آن است و فرشتگانش حمل مى‏كنند، نزد شما آيد. اگر مؤمن باشيد اين براى شما عبرتى است (بقره/247 و 248).

وَ قَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إنَّ اللهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكاً قَالُواْ أنىَ‏ يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَ نحْنُ أحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إنَّ اللهَ اصْطَفَئهُ عَلَيْكُمْ وَ زَادَهُ بَسْطَةً فىِ الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللهُ يُؤْتىِ مُلْكَهُ مَن يَشَاءُ وَ اللهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ * وَ قَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إنَّ ءَايَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسىَ‏ وَ ءَالُ هَرُونَ تحْمِلُهُ الْمَلَئكَةُ إنَّ فىِ ذَالِكَ لاَيَةً لَّكُمْ إن كُنتُم مُّؤْمِنِين *