پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
تفاوت در واحد شمارش صهیونیست‌ها و فلسطینی‌ها!
رویکرد رسانه‌های خارجی فارسی‌زبان، مانند بسیاری از رسانه‌های آمریکایی و اروپایی. به شهروندان اسرائیلی و فلسطینی، نمود بارز یک بام و دو هوا است. این رسانه‌ها می‌کوشند. در لفافه گزارش‌های خود، برای تک تک صهیونیست‌ها ارزش فردی قائل باشند.
در برابر، نگاه این رسانه‌ها به فلسطینی‌ها این گونه نیست. فلسطینی‌ها در رویکرد غالب این رسانه‌ها. گروه‌هایی با ارزش انسانی پایین‌تر از حدی که فرد .«به ما هو» و «قائم به ذات»، ارزش وجودی داشته باشد. نگریسته می‌شود.
از روزهای نخست جنگ. رسانه‌های معاند گزارش‌های متعددی در مورد افراد مختلف اسرائیلی از جمله خانواده اسرا یا کشته‌شدگان. سربازان، شهروندان عادی و … منتشر کردند.
گزارش‌هایی که با هدف ایجاد فضای عاطفی برای حمایت از رژیم صهیونیستی تهیه شدند.
گویا اسرائیلی‌ها آدم‌هایی هستند. متمدن و با همه عواطف انسانی که فلسطینی‌ها «وحشیانه» به آنها حمله کرده. و زندگی زیبایشان را مختل کرده‌اند.
به عنوان نمونه بی بی سی در گزارشی که از. «پذیرایی یک مادربزرگ اسرائیلی در محاصره از مبارزان اسرائیلی متجاوز به خانه‌اش با چای و بیسکوییت» منتشر کرد. تلاش کرد با مهربان و با احساس نشان دادن اسرائیلی‌ها. لایه‌های پنهان ذهن مخاطب را هدف قرار داده. و به نوعی به نفع تل‌آویو همدلی ایجاد کند.
شبکه من و تو هم با انتشار ویدیویی. از مکالمه تصویری یک سرباز اسرائیلی با خانواده‌اش در روز نام‌گذاری فرزندش در شبکه‌های اجتماعی و دعا خواندن او. فضایی احساسی ایجاد کرده. و همین خط خبری را پیش برد.
در طرف مقابل، این رسانه‌ها نه تنها مسائل انسانی را در مورد مردم غزه لحاظ نکردند. و آنها را به عنوان گروهی غیرمتمدن معرفی کردند. بلکه با ترویج این نگاه. رژیم صهیونیستی را به حمله بیشتر به مواضع فلسطینی تشویق و تجاوزارت این رژیم را توجیه کردند.
اگر فاجعه‌ای که در بیمارستان الاهلی اتفاق افتاد. در سمت اسرائیلی رخ داده بود. همین رسانه‌ها به این راحتی کوتاه نمی‌آمدند. و تا مدت‌ها در مورد ابعاد انسانی آن گزارش تهیه می‌کردند.
و با اشک و آه در مورد تک تک آسیب دیدگان و خانواده‌هایشان گزارش می‌دادند. اما این رسانه‌ها به راحتی و آرام از کنار چنین خبرهایی که به زیان طرف اسرائیلی است می‌گذرند.
گویا این رسانه‌ها پروتکلی دارند. که جنایات صهیونیست‌ها و رنج و وضعیت بغرنج مردم غزه را بازتاب ندهند. در برابر، طی این مدت، گزارش‌های متعددی در مورد افراد و شهروندان اسرائیلی منتشر شد.
گزارش‌هایی نرم با جنبه‌های اجتماعی که می‌خواهد. مخاطب را به قلب زندگی یک شهروند رژیم صهیونیستی برده. و از نظر ذهنی مخاطب را با او و حاکمیت جعلی متبوعش بر علیه مردم غزه همراه کند.
به نظر می‌رسد. نگاه این رسانه‌ها به مردم فلسطین، به اصطلاح فله‌ای است. و جان همه فلسطینی‌ها از نظر آنها به اندازه جان یک صهیونیست ارزش ندارد.
در دنیایی که حضور افراد در صحنه همه رخدادهای مهم غیرممکن است. این رسانه‌ها هستند. که گوش و چشم مخاطبند. اما این چشم و گوش، مدت‌ها است درست و بی‌طرفانه کار نمی‌کند. بخش مهمی از رسانه‌های جهانی مستقل نیستند.
و برای تامین منابع مورد نیاز خود، چشم به دست حامیان مالی و سیاسی دارند. بر این مبنا، رسانه‌ها با تکنیک‌های مختلف خبری. روایتی مطلوبِ خود و جهت‌دار از رخدادها به مخاطب ارائه می‌دهند.
این، داستانِ روایتگری اغلب رسانه‌های غربی و بخش فارسی آنها در خصوص بحران غزه است.
از نظر سیاستگذاران و حامیان مالی این رسانه‌ها، باید فلسطینی‌ها مردمی «درنده‌خو و غیرمتمدن« نشان داده شوند. که نه تنها زندگی «زیبا و متمدنانه» اسرائیلی‌ها را با «عملیات تروریستی» خود مختل کرده‌اند.
بلکه به هموطنانشان نیز رحم نکرده. و با عملیات‌هایی چون منفجر کردن بیمارستان. اهداف «شرورانه» خود را پیش می‌برند.
در این میان با طرح موضوعات ثانویه. پرسش‌های مبنایی مانند «استعمارگران غربی به چه حقی. سرزمین مردم فلسطین را به صهیونیست‌ها برای موطن‌سازی پیشکش کردند؟». «اشغالگری و تاسیس رژیم صهیونیستی بر چه مبنای حقوقی، سیاسی و انسانی صورت گرفته است؟».
«چرا جنایات و سیاست‌های توسعه‌طلبانه این رژیم متوقف نمی‌شود؟». یا «چرا فلسطینی‌ها به رغم فرایندهای عادی‌سازی با این رژیم مبارزه می‌کنند؟». در این رسانه‌ها فراموش و کتمان می‌شود.
