«کرامتناالشهاده» شعار هیئات محرم امسال شد

بیش از 5 سال است که تعداد زیادی از هیأت‌ها از سراسر کشور، با نام «جامعه ایمانی مشعر» گرد هم آمده‌اند تا ضمن آشنایی و ارتباط مناسب و انتقال تجربیات به یکدیگر بتوانند به سمت هیات تراز انقلاب اسلامی حرکت و تعالی پیدا کنند.

فلسفه وجودی جامعه ایمانی مشعر، ایجاد حلقه وصلی برای ارتباط هیات ها با یکدیگر و ایجاد فضایی برای هم‌افزایی و هم‌اندیشی و جلوگیری از موازی کاری میان برخی از آنهاست.

در این جامعه ایمانی تعداد زیادی از هیات‌ها دست به دست هم داده‌اند تا با شبکه‌سازی و هم‌افزایی در راستای اهداف انقلاب اسلامی حرکت کرده و إن‌شا‌ءالله به الگوی هیات تراز انقلاب اسلامی دست پیدا کند.

برای شبکه‌سازی در هیات‌ها احتیاج به یک نماد بیرونی داریم که یک بیننده بتواند به ارتباط درونی آن‌ها پی ببرند. از طرفی امام خامنه ای در بیان حکیمانه‌ای می‌فرمایند: شعار، مثل علم، راه‌نما و نشانه است. عمل بدون شعار هم، مثل شعار بدون عمل است، بنابراین در مناسبت‌های مختلف یک شعار برجسته می‌شود تا با درج آن در گوشه پوستر هیات‌ها و سایر فضاها و محصولات هیات، بیننده با تکرار مشاهده آن در هیأت‌های مختلف به هماهنگی درونی بین آنها پی ببرد.

 

جامعه ایمانی مشعر برای تحقق این امر و جریان‌سازی و هماهنگی بین هیأت‌های کشور در مناسبت‌های مختلف اقدام به نیازسنجی و بررسی محورهای محتوایی در آن موضوع می کند و بر اساس آن محورهای تعیین شده و با توجه به ملاک های انتخاب شعار، پس از نظرسنجی عمومی و جلسات متعدد کارشناسی، به شعاری واحد می‌رسد.

رصد منابع اصلی شیعه و بیانات حضرت امام و امام خامنه ای و علمای اعلام از مراحل اولیه انتخاب شعار می‌باشد. بررسی کتب تاریخی و روایات و اشعار در این مسیر کمک شایانی به انتخاب دقیق تر و متناسب ایام و معیارها می‌کند.

با توجه به محورهای استکبارستیزی و مقابله با جریان نفوذ، سبک زندگی عاشورایی، شیعه انگلیسی، امر به معروف و نهی از منکر، جبهه مقاومت(شهدا)، اربعین حسینی و فرهنگ جهاد و شهادت، «کَرامَتُناالْشَهادَةْ» برای دومین سال پیاپی به‌ عنوان شعار محوری هیأت‌های‌ کشور در محرم انتخاب شد.

بر اساس این گزارش،‌ شعار «کَرامَتُناالْشَهادَةْ» برگرفته از بیانات امام زین‌العابدین علیه السلام است: «أَبِالْقَتْلِ تُهَدِّدُنِی، یَا ابْنَ زِیَادٍ! أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ الْقَتْلَ لَنَا عَادَةٌ وَ کَرَامَتَنَا الشَّهَادَةُ».(اللهوف‌علی‌قتلی‌الطفوف،ص162)