بعثت از دیدگاه امام خمینی اعلی الله مقامه

بعثت از دیدگاه امام خمینی اعلی الله مقامه

آنچه در ادامه آمده است بخشی از یک مقاله حاکی از دیدگاه امام خمینی رحمه الله درباره ی بعثت حضرت رسول الله صلّی الله علیه وآله می باشد.

بعثت ، بزرگترین حادثه عالم

     زمان ها خودشان هیچ مزیّتی ندارند بعضی بر بعضی، زمان یک موجود ساری متحرّک است و متعیّن و هیچ فرقی ما بین قطعه ای با قطعه ای دیگر نیست. شرافت زمان ها یا نحوست زمان ها به واسطه قضایائی است که در آنها واقع می شود. اگر چنانچه شرافت زمان به واسطه حادثه ای است که در آن زمان واقع می شود، باید عرض کنم که روز بعثت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله در سرتاسر دهر ” من الازل الی الابد” روزی شریف تر از آن نیست، برای اینکه حادثه ای بزرگ تر از این حادثه اتّفاق نیفتاده است . حوادث بسیار بزرگی در دنیا اتّفاق افتاده است. بعثت انبیاء بزرگ، انبیاء اولوالعزم و بسیاری از حوادث بسیار بزرگ، لکن حادثه ای بزرگ تر از رسول اکرم در عالم وجود نیست غیر از ذات مقدّس حق تعالی و حادثه ای بزرگتر از بعثت او هم نیست. بعثتی که بعثت رسول ختمی است و بزرگ ترین شخصیت های عالم امکان و بزرگ ترین قوانین الهی، و این حادثه در یک همچو روزی اتّفاق افتاده است و این روز را بزرگ کرده است و شریف، و همچو روزی ما دیگر در ازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت.

بعثت و تزکیه نفوس

     اوّل آیه ای که به رسول اکرم صلوات الله علیه وآله به حسب روایات و تواریخ وارد شده است، آیۀ «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ» است و این آیه، اوّلین آیه ای است که به حسب نقل، جبرئیل بر رسول اکرم خوانده است و از اوّل به قرائت و به تعلّم دعوت شده است ” اقرا باسم ربک الذی خلق” و در همین سوره است که «ان الانسان لیطغی ان راه استغنی» این سوره اوّلین مورد وحی (است) و دراوّلین نزول وحی این آیه دراین سوره وارد شده است که «كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى» معلوم می شود که طغیان و طاغوت بودن از اموری است که در راس امور است. و برای طاغوت زدائی باید تعلیم کتاب و حکمت و تعلّم کتاب و حکمت کرد و تزکیه کرد. انسان اینطوری است، وضع روحی همه انسان ها اینطور است که تا یک استغنائی پیدا می کند طغیان می کنند.

     (آدمی) استغنای مالی که پیدا می کند به حسب همان مقدار طغیان پیدا می کند، استغنای علمی که پیدا می کند به همان مقدار طغیان می کند، مقام که پیدا می کند به مقدار طغیان می کند، مقام که پیدا می کند به مقداری که مقام پیدا کرده است طغیان می کند. فرعون را که خدای تبارک وتعالی می گوید طاغی است ، برای همین است که مقام پیدا کرده بود و انگیزه الهی در او نبود و این مقام او را به طغیان کشیده بود. کسانی که چیزهائی که مربوط به دنیاست آنها را بدون تزکیه نفس پیدا می کنند، اینها هر چه پیدا بکنند طغیانشان زیادتر خواهد شد و وبال این مال و این منال و این مقام و این جاه و این مسند از چیزهایی است که موجب گرفتاری های انسان است در اینجا و بیشتر در آنجا .

     انگیزه بعثت این است که ما را از این طغیان ها نجات دهد و ما خودمان را تزکیه کنیم، نفوس خودمان را صفا دهیم و نفوس خودمان را ازاین ظلمات نجات بدهیم. اگر این توفیق برای همگان حاصل شد ، دنیا یک نوری می شود نظیر نور قرآن و جلوه ی نور حق.

     تمام اختلافاتی که بین بشر هست، اختلافاتی که بین سلاطین هست، اختلافاتی که بین قدرتمندان هست ریشه اش همان طغیانی است که در نفس هست ریشه این است که انسان دیده است که خودش یک مقام دارد طغیان کرده است و چون قانع نمی شود به آن مقام، این طغیان اسباب تجاوز می شود، تجاوز که شد اختلاف حاصل می شود و این فرق نمی کند. از آن مرتبه نازلش طغیان است تا آن مرتبه عالی آن. از مرتبه نازلی که در یک روستا بین افراد اختلاف حاصل می شود، ریشه اش همین طغیان است تا مرتبه بالاتر و هر چه بالاتر برود طغیان زیادتر می شود. فرعونی که طغیان کرد و «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى» گفت، این انگیزه در همه است فقط در فرعون نیست . اگر انسان را سر خود بگذارند «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى» خواهد گفت.

     انگیزه بعثت این است که این نفوس سرکش را این نفوس طاغی و یاغی را از آن سرکشی و از آن طغیان و از آن یاغیگری نجات دهد و تزکیه کند نفوس را.

     همه اختلافاتی که در بشر هست برای این است که تزکیه نشده است. غایت بعثت این است که تزکیه کند مردم را تا به واسطه تزکیه، هم تعلم حکمت کند و هم تعلم قرآن و کتاب و اگر چنانچه تزکیه بشوند طغیان پیش نمی آید. کسی که تزکیه کرد خود را هیچ گاه خودش را مستغنی نمی داند «إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ، أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى» وقتی که خودش را می بیند و برای خودش مقام قائل است وبرای خودش عظمت قائل است این خودبینی اسباب طغیان است.

     اختلافاتی که بین هم بشر هست، اختلافاتی که بر سر دنیا بین همه بشر هست این اختلافات ریشه اش طغیانی است که در نفس هاست و گرفتاریی است که انسان در گرفتاری به خود دارد و به هواهای نفسانیه. اگر انسان تزکیه بشود و نفس انسان تربیت بشود ، این اختلافات برداشته می شود.

برگرفته از پرتال فرهنگی راسخون

پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام