چرا امام رضا (علیه السلام) را شمس‌الشموس می‌نامند؟

حجت‎‎الاسلام محمود ابوالقاسمی  با اشاره به کلام امام جواد (علیه السلام) در پاسخ به سوال یکی از اصحاب که عرض کرد چگونه می‎‎شود ثواب زیارت پدر شما از ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) بیشتر باشد، گفت: امام جواد (علیه السلام) با پاسخ‎شان، افضل بودن زیارت پدرشان را بر زیارت امام حسین (علیه السلام) بیان کردند و فرمودند: امام حسین (علیه السلام) را همه زیارت می‎‎کنند؛ اما پدرم را فقط خواص از شیعه (شیعیان 12 امامی) زیارت می‎‎‌کنند.

وی افزود: در اینجا این سوال مطرح می‎‎شود که چرا امام جواد (علیه السلام) این سخن را بیان کردند و اصلاً منظورشان از «شیعیان خاص» چه کسانی بوده است؟ برای پاسخ به این سوال باید به مسئلۀ مهمی اشاره کنیم و آن این است که عده‎ای در طول تاریخ خود را شیعه نامیدند، در حالیکه از مسیر تفکر شیعی منحرف شدند، با بررسیها و مطالعات صورت گرفته اینگونه به نظر می‎‌‎رسد که این اتفاق ناگوار نخستین‌بار بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام) رخ داد و تا زمان امام کاظم (علیه السلام) نیز رگه‎هایی از آن وجود داشت.

حجت‎الاسلام ابوالقاسمی اظهار داشت: برای تبیین بیشتر این معنا می‎‌توان به روایاتی از رسول‎الله(صلی الله علیه و آله و سلم) اشاره کرد، رسول‌الله(صلی الله علیه و آله و سلم) مکرر فرمودند:  من 12 فرزند دارم که همگی آنان امامند و تفاوتشان با من در این است که آنان نبی نیستند، اما تمام آنچه که درباره من گفته شده است، درباره تمام فرزندانم نیز صادق است، با تمام اینها، برخی شیعه‎نمایان (مدعیان تشیع) بین امامان تفکیک قائل می‎‌شدند که این به معنای تحریف کلام نبی و تخطی از سیرۀ رسول‎الله (صلی الله علیه و آله و سلم) است، طوریکه در طول تاریخ به افرادی بر می‎‌خوریم که به مدعیان شیعۀ سه امامی، چهار امامی، هفت امامی و … شهرت یافتند.

وی افزود: در میان مدعیان تشیع، عده‎‎ای هستند که می‎‎درخشند و به دستورات رسول‎الله (صلی الله علیه و آله و سلم) پایبند ماندند و آنها همان شیعیان 12 امامی‌اند که به آنان «اثنی عشری» می‎‌گویند. اینان که در تاریخ خوش درخشیدند، معتقدند هر کسی هر یک از ائمه (علیه السلام) را نپذیرد، به معنای عدم پذیرش نبوت رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) است.

حجت‎الاسلام ابوالقاسمی خاطرنشان کرد: یکی از مهم‎‌ترین دلایلی که می‌‎توان به عنوان عامل انحراف مدعیان تشیع در طول تاریخ در نظر گرفت «پیروی از هوای نفس» آنان است که موجب ناهماهنگی و عدم همراهی آنان با امام (علیه السلام) شد. به عنوان مثال، در زمان امام رضا (علیه السلام) آخرین نمونۀ انحراف مدعیان تشیع از سوی «واقفیه» صورت گرفت، طوریکه آنان تولد دیرهنگام امام جواد (علیه السلام) را واسطه‎ای برای مطامع نفسانی خود قرار دادند و گوش شنوایی نسبت به کلام امام رضا (علیه السلام) نداشتند.

وی با بیان این مطلب که از زمان امام رضا (علیه السلام) دیگر چنین انحرافی وجود نداشت، یادآور شد: کسی که امام رضا (علیه السلام) را قبول کرد، تا امام دوازدهم را پذیرفته است و این چنین شیعیان هشت امامی، شیعیان 12 امامی شدند. این امر در پرتو نور امام رضا (علیه السلام) رخ داد که برخی شمس‌الشموس بودن امام (علیه السلام) را حاکی از این موضوع می‎‌دانند.

حجت الاسلام ابوالقاسمی افزود: اگر وجود مقدس تمام حضرات معصومین (علیه السلام) را شمس بدانیم، شمس‌الشموس، خورشیدی است که نور آن، ولایت و جایگاه معصومین (علیه السلام) را تبیین می‌‌کند و روشنایی می‌‎بخشد و خورشیدهای دیگر با این خورشید تجلی پیدا می‌‎کنند، به عبارت دیگر، امام‌رضا (علیه السلام) به عنوان شمس‌الشموس حضرات معصومین(علیه السلام) نورافشانی‎ کردند و از زمان ایشان به بعد، شیعیان میزانی از درک، فهم و معرفت نسبت به امام زمان خود را به دست آوردند و حداقلش این بود که امام خود را پذیرفتند و همین صرف پذیرش به عنوان قدم نخست بسیار حائز اهمیت است، چرا که شیعه از معضل عدم پذیرش امام در زمان امام‌رضا(علیه السلام) نجات یافت.

منبع : تسنیم