رباب همسر با وفای امام حسین علیه السلام

رباب همسر باوفای امام حسین علیه السلام

رباب یکی از همسران امام حسین علیه السلام است. پدرش، امرو القیس بن عدی، از مسیحیان شام بود که در روزگار خلافت عمر، اسلام آورد و مادرش هند دختر ربیع بن مسعود است.

ماجرای ازدواج امام با ایـشان را بدین صورت نقل کرده است:

در زمان عمر، امرءِ القیس به مسجد آمد و اسلام آورد. وقتی از مجلس به سمت منزل خود بیرون رفت، امام علی علیه السلام نیز با حسنین از مسجد بیرون شد. بـه او فـرمود: من علی بن ابی طالب پسرعموی پیامبر صلی الله علیه و آله هستم و این دو فرزندان من اند. می خواهیم با تو پیوند خویشاوندی برقرار کنیم. او هم دخترش محیاه را به حضرت علی علیه السلام تزویج نمود؛ دخترش سلمی را به امام حسن علیه السلام و رباب سلام الله را به امام حسین علیه السلام تزویج کرد و تا آخرین لحظات زندگی آن حضرت در کنار وی ماند. از ماجرای ازدواج می توان فهمید که اسلام آوردن امـرء القـیس از روی شـناخت و بینش واقعی بوده که بـا یـک پیـشنهاد از سوی امام علیعلیه السلام، سه دختر خود را به این خانواده تزویج نمود.

حضرت رباب را زنی زیبارو، خردمند، با فضیلت و شاعر، توصیف کرده اند. وی مادر سکینه، عبدالله و علی اصغر است که به همراه فرزندانش در کربلا حضور داشت و به همراه اسرا به شام رفت. شعر امام حسین علیه السلام در مدح او و سکینه، نشان دهنده علاقه فراوان امام علیه السلام به آنان است.

به جانت سوگند، من سرایی را دوست دارم

که سُکینه و رَباب در آن، جای دارند

دوستشان دارم و دارایی ام را می دهم

و سرزنشگرم را یارای سرزنش نیست

و هرچند (مرا) سرزنش کنند، مطیع آنان نیستم

در طول زندگی ام تا آن گاه که خاک، مرا پنهان کند.

رباب پس از شهادت همسرش امام حسین علیه السلام، یک سال بیشتر زنده نماند. در تمام این مدت، به زیر سایه نرفت. برخی گفته اند در کنار مزار امام حسین علیه السلام پیوسته به سوگ نشست و سپس از غم فراق او از دنیا رفت. اشعاری در رثای امام حسین علیه السلام از او نقل شده است:

وا حُسَینا! (هیچ گاه) حسین را از یاد نخواهم برد

که نیزه های دشمنان، بدن او را چاک چاک کرد

در کربلا به نیرنگ، او را بر زمین زدند

خداوند، کران تا کرانِ کربلا را سیراب نکند!

پس از شهادت امام حسین علیه السلام، اشراف قریش از او خواستگاری کردند؛ ولی او تن به ازدواج نداد و گفت: نمی خواهم پس از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، پدر شوهری برگزینم. برخی منابع، مرگ او را در زمان حیات امام حسین علیه السلام دانسته اند. و رباب، همان است که حسین علیه السلام در حقّش چنین سروده است:

به جانت سوگند، من سرایی را دوست دارم

که سُکینه و رَباب در آن، جای دارند.

دوستشان دارم و دارایی ام را می دهم

و سرزنشگرم را یارای سرزنش نیست.

و هرچند (مرا) سرزنش کنند، مطیع آنان نیستم

در طول زندگی ام تا آن گاه که خاک، مرا پنهان کند.

 

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام