پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
پرستار ، فرشته ی رحمت
در آستانه ی ولادت اسوه ی صبر و مقاومت حضرت زینب کبری سلام الله علیها که به زیبایی روز پرستار نام نهاده اند به گوشه هایی از سخنان زیبا و حکیمانه ی رهبر فرزانه ی انقلاب امام خامنه ای حفظه الله تعالی اشاره خواهیم داشت که در چنین مناسبتی در سال های پیش بیان فرموده اند.
پرستاری جزو ارزشمندترین حرفه‌ها است
اگر بخواهیم ارزش خدمات مختلفی را که قشرهای مردم به یکدیگر تقدیم می کنند، این‌گونه محاسبه کنیم که هر خدمتی که مستقیماً به انسان ارتباط پیدا می کند، هر خدمتی که نوعی غمگساری نسبت به انسان های دیگر است، هر خدمتی که تقدیم‌کننده آن خدمتْ رنج بیشتری می‌برد و هر خدمتی که از روی علم و معرفت و آگاهی و تحصیلات است، ارزشش بیشتر است، در این صورت گمان میکنم که خدمت پرستاری، جزو ارزشمندترین حرفه‌ها و خدمتگزاری ها خواهد بود. چون پرستار، هم مستقیماً با انسان سر و کار دارد، هم غمگسارِ انسانی است که به غمگساری و همدردی و کمک او نیاز دارد و هم این‌که، بحمداللَّه، کاری از روىِ دانش و تحصیلات و علم است.
پرستار چون با بیمار سر و کار دارد، با بیداری و دردکِشی سر و کار دارد و رنجش بیشتر از دیگران است؛ بنابراین حرفه‌اش حرفه عزیز و باارزشی است. اینها حقایق است؛ نه این‌که مردم بخواهند با پرستاران – چه مرد و چه زن – تعارف کنند. واقع مطلب چنین است. وقتی کاری خیلی بزرگ و خیلی عزیز باشد، دو طرف در مقابل آن مسؤولند: یکی مردمند؛ که باید آن کار را عزیز به حساب بیاورند و صاحب آن را معزّز بشمارند؛ دیگری خودِ آن شخص است که این شیء عزیز و این کار بزرگ در اختیار اوست. خود او هم باید آن را گرامی بدارد. بیانات در دیدار جمعی از پرستاران ۱۳۷۳/۰۷/۲۰
کار پرستاری اگر برای رضای خدا انجام شود نورانیت پیدا می‌کند
بدانید خدای متعال پاداش زحمات سخت را چنان که حق و شایسته آن است، ادا می کند. کار را برای خدا و به حساب او بگذارید. بله، مردم و مسؤولان باید به وظیفه ی خودشان عمل کنند؛ امّا پرستار، طرف خود را خدا بداند. اگر این احساس در پرستار بیدار شود که کار او برای خداست، به بنده خدا و به انسانِ نیازمند کمک می کند تا رضای الهی را جلب کند. بنابراین کار او نورانیّت پیدا می کند و از سطح یک کار بشری فراتر می رود؛ آن‌گاه اجر کار او «لاتُعدّ و لاتُحصی» است. هر لحظه ی دشوار شما در کنار تخت بیمار و در مواجهه با سختی های این کار دشوار – که این لحظه‌ها را هیچ کس نمی تواند درک کند؛ فقط خود شما درک می کنید و کسی که کار شما را انجام می دهد – از چشم تیزبین مأموران الهی بیرون نیست. آن دقیقه بیشتری که کار می کنید، آن چهره ی مهربان و پُرعطوفت و لبخندی که نشان می دهید و به حسب ظاهر هیچ کس از آن قدرشناسی نمی کند – نه مسؤولِ شما آن را می بیند، نه مأموران عالیرتبه دولتی از آن حرکت کوچک مهربانانه شما مطّلع می شوند، و نه خود آن مریض مجال تشکّر پیدا می کند – در دفتر انصاف و عدل الهی ثبت می شود. بیانات در دیدار جمعی از پرستاران ۱۳۸۰/۰۵/۰۳
پاداش الهی پرستاری توسط ملائکه کرام الکاتبین ثبت می‌شود
پرستار فرشته ی رحمت برای بیمار است. آن وقت که بیمار از همه جا دستش کوتاه است، در آن ساعاتی که حتّی همسر، فرزندان و پدر و مادر بیمار هم بالای سرش نیستند، چشم امیدش بعد از خدا به پرستار است و این پرستار است که مثل ملائکه ی آسمانی، مثل فرشتگان رحمت، به دردها، مشکلات و نیازهای جسمی و عاطفی او پاسخ می دهد؛ اینها خیلی مهم است؛ اینها پیش خدای متعال فراموش نمی شود. البتّه ممکن است هیچ چشمی هم این زحمت شما را نبیند. خیلی از زحماتی که شما می کشید و رنج هایی که می برید، کسی آنها را نمی بیند. گاهی یک لبخند شما به بیمار دل افسرده، به او جانِ دوباره می دهد. چه کسی این لبخند را می بیند؟ چه کسی آن را به حساب می آورد؟ چه کسی یک معادل و پاداش مالی و پولی در مقابل این لبخند می گذارد؟ هیچکس؛ امّا کرام الکاتبین می بینند؛ محاسبه گرانِ میزان الهی همین لبخند شما را می بینند. اگر در عوضِ لبخند، اخم هم بکنید، اخم شما را هم می بینند. هیچ حسنه و هیچ سیّئه ای از دید تیزبین حسابگران دیوان الهی و میزان الهی غائب نیست. قدر این کار و این خدمت باارزش را بدانید. اگر یک وقت دیگران قدرناشناسی کردند، خود شما قدر این کار را بدانید؛ این کار بسیار کار مهمّی است.
در روایت هست که کسی که بر سر بیمار می رود، مثل کسی است که در رحمت الهی غوطه ور می شود. ممکن است بعضی تعجّب کنند که مگر بر سر بیمار رفتن چه خصوصیتی دارد. خود شما که نیاز بیمار و تأثیر کار خودتان را می دانید، می فهمید که چرا چنین پاداش بزرگی برای بیماردار و پرستار گذاشته شده است؛ چون تأثیر آن تأثیر غیرقابل محاسبه و برتر از محاسبات معمولی است. روحیه دادن به مریض گاهی از دادن داروی او بسیار حیات بخش تر و مؤثرتر است؛ این روحیه را شما می دهید. در دعاها می خوانیم: «اللّهم انّی اسألک موجبات رحمتک»؛ رحمت الهی را که بی محاسبه و بی جهت به کسی نمی دهند؛ باید التماس کرد پیش خدا تا موجبات رحمت را به ما بدهد؛ یعنی آن کاری را انجام بدهیم که موجب رحمت می شود، تا بعد خدا رحمت خودش را بفرستد. این کار، برترین موجبات رحمت است، که خیلی مغتنم و خیلی باارزش است. این، آن نکته ای بود که مایل بودم شما توجّه کنید و بدانید مشغول چه کار باارزشی هستید. بیانات در دیدار جمعی از پرستاران ۱۳۸۳/۰۴/۰۳
پرستار و یکی از سخت‌ترین کارها از لحاظ فشار روحی و جسمی
پرستاری یکی از سخت ترین کارها از لحاظ فشار روحی و جسمی برای پرستار است. نشستن پهلوی بیمار، معاشر بودن دائمی با بیمار، شکوه ی بیمار را شنیدن، با او به مهربانی رفتار کردن، به او لبخند زدن، او را با عمل، رفتار و پذیرایی خود از رنج های فراوان دوران بیماری رهاندن، تحمّلِ پولادین لازم دارد؛ پرستار با چنین وضعیتی روبه روست. بیماری که درد می کشد، بیماری که امید زندگی در او ضعیف می شود، بیماری که دسترسی به هیچ کس و هیچ جا ندارد؛ بخصوص بیمارانی که کودک اند، یا دچار بیماری های بسیار سخت اند، یا در دوران مراقبت های ویژه هستند، ببینید که پرستاری و بیمارداری از چنین کسانی چقدر فشار بر روی روح، جسم و اعصاب وارد می کند. چه سرمایه ی عظیمی از حلم و تحمّل و گذشت و مدارا و اخلاق خوش لازم است تا پرستار بتواند با این بیمار سر کند. امّا منش بیمار با پرستار، برعکس منش پرستاری، مهربانی نیست؛ گاهی تندی است. علاوه بر بیمار، کسان بیمار هم که دور و بر او هستند، اگر خدمتی اندکی دیر شود، توقّعاتشان نسبت به پرستار، حالت اعتراض می گیرد؛ گاهی تندی می کنند و گاهی پرخاش؛ تحمّل اینها خیلی سخت است. سختی کار پرستار سختی جسمی نیست؛ کلنگ زدن و در فضای سختِ فرض بفرمایید معدن یا امثال آن رفتن نیست؛ امّا از لحاظ فشار روحی و عصبی از آن سخت تر است. بیانات در دیدار جمعی از پرستاران ۱۳۸۳/۰۴/۰۳
پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام
