پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
خلاصه پرسش:
آیا آیه “کفی الله المؤمنین القتال”، درباره حضرت علی (علیه السلام) است؟
متن کامل پرسش:
سلام.1- آیا آیه “کفی الله المومنین القتال”، درباره حضرت علی (علیه السلام) است؟ 2- آیا آیه “قل الحق من ربکم” درباره علی (علیه السلام) و “فمن شاء فلیؤمن و من شاء فلیکفر انا اعتدنا للظالمین” درباره ستمگران به حقوق آل پیامبر است؟
پاسخ:
1. در مورد آیه: “… وَ کَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنینَ الْقِتال…”،[1] مفسران شیعه و بسیاری از مفسران اهل سنت معتقدند که در شأن امام علی (علیه السلام) نازل شده است. ابن شهر آشوب از دانشمندان امامیه در تفسیر این آیه از قول امام صادق (علیه السلام) چنین نقل کرده است: در جنگ خندق خداوند به سبب کارزار علی (علیه السلام) کفایت مؤمنان را نموده است.[2]برای اطلاع بیشتر درباره شأن نزول این آیه به تفاسیر، از جمله مجمع البیان،[3] البرهان فی تفسیر القرآن،[4] تأویل الآیات الظاهرة،[5] و … مراجعه نمایید.
برخی از مفسران اهل سنت نیز که شأن نزول آیه را درباره امیر مؤمنان (علیه السلام) می دانند؛ این افراد هستند: ابن ابی حاتم در تفسیر القرآن العظیم،[6] آلوسی در روح المعانی،[7] و ..
2. آیه “وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَکْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمینَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ …وَ ساءَتْ مُرْتَفَقا”،[8] نیز در شأن حضرت علی (علیه السلام) نازل شده است.
کلینی (رحمت الله علیه) در کتاب کافی چنین نقل می کند: امام باقر (علیه السلام) فرمود: “… وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ”، مراد از حق، ولایت علی (علیه السلام) است. “فَمَنْ شاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَکْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِینَ…”، مراد از ظالمان در آیه ستمگران به حقوق اهل بیت (علیه السلام) می باشند.[9]
[1] احزاب، 25.
[2] ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد، مناقب آل ابی طالب (علیه السلام)، ج 3، ص 134، مؤسسه انتشارات علامه، قم، 1379 ق. [3] طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 8، ص 538، ناصر خسرو، تهران، 1372ش. [4] بحرانى، سید هاشم، البرهان فى تفسیر القرآن، ج 4، ص 433، بنیاد بعثت، تهران، 1416 ق. [5] حسینى استرآبادى، سید شرف الدین على، تأویل الآیات الظاهرة، ص 443، دفتر انتشارات اسلامى، قم، 1409 ق. [6] ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تفسیر القرآن العظیم، ج 9، ص 3126، مکتبة نزار مصطفى الباز، عربستان سعودى، 1419 ق. [7] آلوسی، سید محمود، روح المعانى فى تفسیر القرآن العظیم، ج 11، ص 171، دارالکتب العلمیه، بیروت، 1415 ق. [8] کهف، 29. [9] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 424، ح 64، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365ش.منبع: مجمع جهانی شیعه شناسی
