مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب | قسمت دوم

مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب – قسمت دوم

     آنچه در این قسمت ها با عنوان مبانی قرآنی بیانیۀ گام دوم انقلاب تقدیمتان می گردد، دقّتی ارزشمند از استاد بزرگوار حجت الاسلام قرائتی است که در پی ابلاغ این بیانیه ی گرانسنگ از سوی رهبر حکیم و فرزانه ی انقلاب امام خامنه ای حفظه الله تعالی صورت گرفته است.

ما باید نگاهی به نظام خود بیندازیم، و بدانیم این انقلاب چه ویژگی های منحصربه فردی دارد.

ما هرگز آغازگر جنگ نبودیم. حتی به آمریکا و صدام اولین گلوله را شلیک نکردیم و به قول قرآن آنان آغاز کردند؛ «وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ».

همیشه حامی مظلومان بودیم. قرآن ما را توبیخ کرده است که چرا در حمایت از مظلومان قیام نمی کنید؛ «وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ».

حرکت ما بر اساس وظیفه بوده و لذا هرگز منفعل و مردد نبودیم. همانگونه که تابلوی کتاب آسمانی ما «لاَرَيْبَ فِيهِ» است.

بی رحم و خونریز نبودیم، قرآن می فرماید: «رُحَمَاء بَيْنَهُمْ».

     اگر خطایی پیش آمده، آماده اصلاح و تصحیح هستیم. زیرا امام سجاد علیه السّلام از خدا می خواهد از راهنماها پیروی کند؛ «وَ مُتَابَعَةِ مَنْ أَرْشَدَنِي» صحیفۀ سجادیه-دعای20.

     بی انصاف نبودیم. زیرا قرآن به ما آموخته است که حتی در انتقاد از شراب و قمار از منافع مادی آن غفلت نشود؛ «قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا».

     قرآن به ما دستور می دهد که حتی اگر یک نفر از مشرکین، در جبهه جنگ، مهلت تحقیق خواست به او فرصت دهید تا کلام خدا را بشنود و او را با حفاظت کامل به محل امن خود برسانید که اضطرابی نداشته باشد. دینی که منطق و عقل دارد، عجله ندارد و دلسوزی اسلام به قدری است که در سخت ترین شرایط که زمان جنگ است، حتی برای یک نفر (نه جمعیت کثیر) فضای تحقیق و پژوهش و فکر باز می کند و به مسلمین دستور می دهد که این محقق را سالم به خانه خود برسانید. «وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ».

حرف خود را با صراحت و شجاعت گفته ایم. زیرا قرآن به ما سفارش کرده که به دشمنان بگویید: «لَكُمْ دِينُكُمْ وَ لِيَ دِينِ».

حتی در دشمنی ها از افراط و تفریط دور بودیم. زیرا قرآن فرموده است: «وَ جَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا».

قدرت خود را روز به روز افزایش داده ایم، زیرا قرآن گفته است: «وَ أَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ».

مروت و جوانمردی را سرلوحه ی کار خود قرار داده ایم، چرا که قرآن فرموده است: «أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ». امام حسین علیه السّلام به مخالفین خود در کربلا فرمود: اگر دین ندارید، لااقل جوانمرد باشید؛ «إن لم يكن لكم دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا أحرارا في دنياكم»

وقتی لانه جاسوسی آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام تسخیر شد، مستکبران ترسیدند؛ «وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ». فکر نمی کردند که سفارتخانه ی آنان ناامن شود؛ «فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا». مکتوبات خود را با دست خود چرخ کردند؛ «يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ». خیال می کردند سفارت خانه محل امن آنهاست؛ «وَ ظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ».

بعضی از مهره های خودباخته طبق سیاست های کلیشه ای معتقد بودند که حتما باید به قدرتی وصل بشوند. انقلاب آمد و گفت: نه شرقی و نه غربی و فقط خدا؛ «قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ».

در انقلاب مردم خود را متّحد با هم می دانستند که قرآن می فرماید: «بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ».

جوانان وارد میدان شدند. قرآن می فرماید: ابراهیم صدساله همراه اسماعیل سیزده ساله هر دو مسئولیت تطهیر مسجدالحرام را دارند؛ «عَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ».

مردم دور امام پروانه وار چرخیدند و اطاعت کردند؛ «فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ».

هشت سال جنگ آنان را خسته نکرد؛ «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ».

روحیۀ ما می توانیم در مردم تزریق شد و باور کردند که قرآن وعده داده است که: «وَ لاَ تَهِنُوا وَ لاَ تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ».

تمامیت ارضی تضمین شد و دشمن را به عقب رانده و منطقه تصاحب شده را پس گرفتند و به آیه ی «فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ» عمل شد.

دست نشانده های آمریکا را از کشور بیرون کردند که قرآن سفارش کرده بود: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ»

با لبخندهای دشمن فریب نخوردند؛ «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ».

فهمیدند که دشمن خیر ما را نمی خواهد و اگر جوانان ما به کمالی برسند عصبانی می شوند ولی به آنان گفتیم: «قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِكُمْ».

دشمن هرگز خیرخواه ما نبوده، بلکه خواهان سختی و دردسر ماست؛ «وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ».

اتّکاء به توانایی داخلی انجام گرفت، چنان که نماز به ما آموخت که باید در سایۀ حول و قوّه الهی کار کرد، ولی با تکیه بر قیام و قعود خودمان: (بحول الله و قوته اقوم و اقعد) بدخواهان همیشه در فکر خاموش کردن نور خدا بودند ولی روز به روز جلوه ی حق بیشتر شد؛ «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ».

ما نباید از دشمن انتظار خیر داشته باشیم. او بقدری خبیث است که اگر سیل یا زلزله ای، ویرانی بزرگی ایجاد کرد، هرگز حاضر نیست خود کمک کند و حتی مانع کمک های دیگران نیز می شود.

دشمنان، صدام را به غرور واداشتند که چند روزه ایران را خواهی گرفت و به قول قرآن: «لاَ غَالِبَ لَكُمُ الْيَوْمَ» ولی تیرشان به سنگ خورد.

دشمن از هیچگونه تضعیف رهبر، مکتب، امت فروگذار نکرده، ولی پیروان حق همیشه در تاریخ پیروز بوده اند.

قرآن به ما آموخت که دشمن شما را سفیه می خواند؛ «قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء».

به شما می گوید: پیغمبر یک انسانی است مثل شما! «مَا نَرَاكَ إِلاَّ بَشَرًا مِّثْلَنَا» و و پیروان پیامبر، ارازل و اوباش هستند؛ «هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ» تا با تحریم اقتصادی دور پیغمبر را خلوت کند؛ « لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنفَضُّوا».

گاهی با نمادهای مذهبی، مانند مسجد ضرار، قرآن به نیزه کردن و سوگند دروغین؛ «اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ» و گریه ی قلّابی؛ «وَ جَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ» و ایجاد تفرقه؛ «وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا» و سفرها و کنفرانس ها و میتینگ ها؛ «لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ» و انواع نیش زبان ها؛ «وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَذًى كَثِيرًا» می خواهد شما را از میان بردارد.

اما خداوند وعده داده است که: «أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» آیا نیرنگشان را بی اثر نساخت؟ «لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا» حیله ى بدخواهانه ى آنان هیچگونه آسیبى به شما نرساند.

… ادامه دراد.

پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام